W Tai Chi szczególny nacisk kładzie się na rozluźnianie mięśni, prawidłową postawę ciała, prosty kręgosłup. Analizowane są miejsca, w których gromadzi się stres. Można tutaj wyszczególnić obszary, które stosunkowo szybko możemy rozluźnić i takie, których rozluźnianie wymaga pewnej wprawy i czasu. Łatwo rozluźnimy mięśnie karku, szyi, mięśnie ramion i barków. Wystarczy tylko parę ruchów. Jednak stres „odkłada się” również w innych miejscach, np.:
– wewnętrzna strona ramion
– wewnętrzna strona ud
– tył głowy (potylica)
– odcinek lędźwiowy kręgosłupa
– obszar miedzy łopatkami
– okolice szyi i mięśnie mimiczne itp.
Umiejętność rozluźnienia tych miejsc wymaga trochę czasu.
W Tai Chi wyróżnia się trzy podstawowe rodzaje stresu:
1. Powstały w wyniku zbyt intensywnego wysiłku fizycznego lub jego braku.
2. Stres emocjonalny.
3. Stres intelektualny.
Istnieje cały arsenał ćwiczeń, dzięki którym w Tai Chi uczymy się odprężać ciało i umysł, budować ugruntowanie i oparcie w sobie, mądrze gospodarować energią. Oprócz ćwiczeń fizycznych stosuje się różne sposoby oddychania:
– przeponowe „buddyjskie” W czasie wdechu dolna partia brzucha unosi się i wypełnia, a w czasie wydechu opada
– przeponowe „taoistyczne” lub inaczej odwrócone. Polega ono na lekkim napinaniu mięśni brzucha w czasie wdechu i rozluźnianiu ich w czasie wydechu. Jest to bardzo energetyzujący sposób oddychania szczególnie polecany osobom, które potrzebują mobilizacji do działania itp.
– oddech „całym ciałem” Tu szczególny nacisk kładzie się na integrację z otoczeniem, innymi osobami, samym sobą.
W zależności od proporcji pomiędzy wdechem, a wydechem wyróżniamy:
– oddychanie uspokajające (oczyszczające) Wydech jest zdecydowanie dłuższy, często towarzyszy temu wydawanie dźwięków (np. mruczenie)
– oddychanie pobudzające Długi spokojny wdech i szybki dynamiczny wydech
– oddychanie równoważące Często nazywane kontemplacyjnym, gdzie starannie wywarzone są proporcje między wdechem a wydechem tak, aby zachować wewnętrzną uwagę i samoświadomość.